Niagara Falls

Na gisteren de watervallen van de bovenkant gezien te hebben was het nu tijd om er letterlijk in te duiken. Aangezien men slechter weer voorspelde besloten we al onmiddellijk na ons ontbijt naar de Amerikaanse kant te wandelen om daar een ticket te kopen voor The Maiden of the Mist, een boot die je recht tot aan de drie watervallen brengt. Dit doet men al sinds 1846, oorspronkelijk met het doel passanten de Niagara rivier over te varen naar Canada. Later, toen er een brug werd gebouwd, enkel met het doel om de toeristen tot bij de onderkant van de watervallen te brengen zodat ze kunnen voelen hoe het is om miljoenen liters water per seconde naar beneden te zien denderen. Ook wij mochten getuigen zijn van deze schittende ervaring.

Via een lift word je naar beneden gebracht tot bij de boten. Je krijgt een blauwe regenponcho en achteraf bleek dat helemaal terecht. De boten varen de hele dag om de twintig minuten en zitten goed vol. Aan de Canadese kant krijgen de mensen rode regenponcho,s. We zitten net op de grens tussen twee grootmachten dus moet dat verschil ook gemaakt worden waarschijnlijk. De boot vertrekt richting de American Falls die 290 meter breed zijn en van waar het water 21 m hoog naar benenden valt. Daarna vordert de reis naar Bridall Veil Falls die maar 17 m breed is. Deze 2 liggen volledig in de US. Het hoogtepunt moet dan echter nog komen want als je nog niet bekomen bent van het natuurspektakel van de eerste twee kom je in de Horseshoe Falls. Deze heeft de vorm van een hoefijzer en is 671 m breed. Hier stort het water naar beneden vanaf 53 meter. Het geluid is oorverdovend en we varen plots in een dikke nevel die ontstaat door het neestortende water. Het gevoel is hier immens en je komt ogen te kort. De boot blijft even liggen en vaart dan terug. Een unieke ervaring die beslist op je checklist moet staan als je in de buurt komt.
Na de boottocht bezochten we het Niagra State Park aan Amerikaanse zijde waar je de watervallen langs de bovenkant goed kan bekijken. Dit is zeker ook de moeite waard te meer het hier veel rustiger is dan aan Canadese kant. Hier lopen de eekhoorns je massaal voor de voeten en de meesjes hier kwamen zelfs uit Mette haar hand eten. Na de wandeling even een kleine pauze in ons hotel dat trouwens op loopafstand ligt van de watervallen. Dan snel een hapje eten en vervolgens via de Rqinbow Bridge te voet naar Canada.
Hier kan je de Falls langs de andere kant bekijken maar het is hier veel drukker en er is aan deze kant duidelijk gekozen voor een andere aanpak. Hier kan je ook boottochten doen maar er zijn hier ook casino`s, hotels met uitzicht op de Falls en er is zelf een heuse staat die je doet denken aan de strip van Las Vegas. Overal is er volop entertainment, lawaai, muziek, attracties,... We liepen de straat op en af en waanden ons op een grote kermis vol attracties. Mette`s keuze viel op een soort luna park waar we na een uurtje ook uitgekeken waren. We liepen dan nog even door tot aan de Horseshoe Falls om deze ook aan de andere kant te bekijken en vervolgens ging de tocht terug naar ons hotel waar Mette toe was aan wat Chill- time>
Morgen vertrekken we naar Harrisburg voor een toch van 485 km. Dat wordt dus nog eens een dagje rijden. Vanavond is er nog vuurwerk aan de watervallen om 22u. Dat gaan we nog proberen mee te pikken.